Czasownik to be (być) w języku angielskim odmienia się przez osoby w liczbie pojedynczej i mnogiej. W czasie teraźniejszym Present Simple czasownik to be posiada trzy różne formy: am, is, are, w zależności od osoby i liczby, a w przeszłym Past Simple występuje w dwóch wariantach: was lub were.
Czasownik „być” sam sobą tworzy zdania pytające, poprzez inwersję, czyli przestawienie podmiotu z orzeczeniem, jak również przeczenia, w których do odpowiedniej formy czasownika to be wystarczy dodać tylko słowo przeczące not.
CZASOWNIK TO BE (BYĆ) – ODMIANA, CZAS TERAŹNIEJSZY
ZDANIA TWIERDZĄCE
Czasownik być (to be) w czasie Present Simple odmienia się przez poszczególne osoby (ja – I, ty – you, on – he, ona – she, ono – it, my – we, wy – you, oni/one – they) i w zależności od liczby pojedynczej lub mnogiej posiada trzy różne formy am, is lub are.
Odmiana czasownika to be w czasie teraźniejszym – liczba pojedyncza:
- I am happy. – Ja jestem szczęśliwa/szczęśliwy.
- You are happy. – Ty jesteś szczęśliwa/szczęśliwy.
- He is happy. – On jest szczęśliwy.
- She is happy. – Ona jest szczęśliwa.
- It is happy. – Ono jest szczęśliwe.
Odmiana czasownika to be w czasie teraźniejszym – liczba mnoga:
- We are happy. – My jesteśmy szczęśliwe/szczęśliwi.
- You are happy . – Wy jesteście szczęśliwe/szczęśliwi.
- They are happy. – One są szczęśliwe./ Oni są szczęśliwi.
PRZECZENIA
Zdania przeczące z czasownikiem być (to be) w Present Simple tworzymy poprzez dodanie przeczenia not do określonej formy am, is, are i otrzymujemy am not, is not, are not, jak poniżej.
Liczba pojedyncza:
- I am not happy . – Ja nie jestem szczęśliwa/szczęśliwy.
- You are not happy. – Ty nie jesteś szczęśliwa/szczęśliwy.
- He is not happy. – On nie jest szczęśliwy.
- She is not happy. – Ona nie jest szczęśliwa.
- It is not happy. – Ono nie jest szczęśliwe.
Liczba mnoga:
- We are not happy. – My nie jesteśmy szczęśliwe/szczęśliwi.
- You are not happy. – Wy nie jesteście szczęśliwe/szczęśliwi.
- They are not happy. – One nie są szczęśliwe./ Oni nie są szczęśliwi.
ZDANIA PYTAJĄCE
Jeśli chodzi o tworzenie pytań z czasownikiem to be (być) w Present Simple, to wystarczy zmienić kolejność wyrazów w zdaniu, czyli zamienić miejscem osobę (ja – I, ty – you, on – he, ona – she, ono – it, my – we, wy – you, oni/one – they) i formę czasownika (am, is, are).
Czasownik to be – liczba pojedyncza:
- I am happy. → Am I happy ? – Czy ja jestem szczęśłiwa/szczęśliwy?
- You are happy. → Are you happy? – Czy ty jesteś szczęśliwa/szczęśliwy?
- He is happy. → Is he happy? – Czy on jest szczęśliwy?
- She is happy. → Is she happy? – Czy ona jest szczęśliwa?
- It is happy today. → Is it happy? – Czy ono jest szczęśliwe?
Czasownik to be – liczba mnoga:
- We are happy today. → Are we happy today? – Czy my jesteśmy szczęśliwe/szczęśliwi?
- You are happy today. → Are you happy today? – Czy wy jesteście szczęśliwe/szczęśliwi?
- They are happy today. → Are they happy today? – Czy one są szczęśliwe?/ Czy oni są szczęśliwi?
ODPOWIEDZI
Udzielając krótkiej odpowiedzi, tak – yes lub nie – no, wystarczy powiedzieć:
Czasownik to be – liczba pojedyncza:
- Am I happy? → Yes, I am. / No, I am not.
- Are you happy? → Yes, you are. / No, you are not.
- Is he happy? → Yes, he is./ No, he is not.
- Is she happy? → Yes, she is./ No, she is not.
- Is it happy? → Yes, it is. / No, it is not.
Liczba mnoga:
- Are we happy? → Yes, we are. / No, we are not.
- Are you happy? → Yes, you are. / No, you are not.
- Are they happy? → Yes, they are. / No, they are not.
CZASOWNIK TO BE (BYĆ) – FORMY SKRÓCONE
Formy czasownika być (am, is, are), zarówno w zdaniach twierdzących, jak i przeczących (am not, is not, are not) mogą mieć także warianty skrócone.
Czasownik to be – liczba pojedyncza:
I am → I’m lub I’m not
You are → You’re lub You aren’t
He is → He’s lub He isn’t
She is → She’s lub She isn’t
It is → It’s lub It isn’t
Czasownik to be – liczba mnoga:
We are → We’re lub We aren’t
You are → You’re lub You aren’t
They are → They’re lub They aren’t
CZASOWNIK TO BE (BYĆ) – ODMIANA, CZAS PRZESZŁY
ZDANIA TWIERDZĄCE
Czasownik być (to be) w czasie Past Simple odmienia się przez poszczególne osoby (ja – I, ty – you, on – he, ona – she, ono – it, my – we, wy – you, oni/one – they) i w zależności od liczby pojedynczej lub mnogiej posiada dwie różne formy was lub were.
Odmiana czasownika to be w czasie przeszłym – liczba pojedyncza:
- I was happy. – Ja byłam/byłem szczęśliwa/szczęśliwy.
- You were happy. – Ty byłaś/byłeś szczęśliwa/szczęśliwy.
- He was happy. – On był szczęśliwy.
- She was happy. – Ona była szczęśliwa.
- It was happy. – Ono było szczęśliwe.
Odmiana czasownika to be w czasie przeszłym – liczba mnoga:
- We were happy. – My byliśmy/byłyśmy szczęśliwi/szczęśliwe.
- You were happy. – Wy byliście/byłyście szczęśliwi/szczęśliwe.
- They were happy. – Oni byli szczęśliwi./ One były szczęśliwe.
PRZECZENIA W CZASIE PRZESZŁYM
Zdania przeczące z czasownikiem być (to be) w Past Simple tworzymy poprzez dodanie przeczenia not do określonej formy was, were i otrzymujemy was not, were not, jak poniżej.
Czasownik to be – liczba pojedyncza:
- I was not happy. – Ja nie byłem/byłam szczęśliwy/szczęśliwa.
- You were not happy. – Ty nie byłeś/byłaś szczęśliwy/szczęśliwa wczoraj.
- He was not happy. – On nie był szczęśliwa.
- She was not happy. – Ona nie była szczęśliwa.
- It was not happy. – Ono nie było szczęśliwe.
Czasownik to be – liczba mnoga:
- We are not happy. – My nie byliśmy/byłyśmy szczęśliwi/szczęśliwe.
- You are not happy. – Wy nie byliście/byłyście szczęśliwi/szczęśliwe.
- They are not happy. – Oni nie byli szczęśliwi./ One nie były szczęśliwe.
CZASOWNIK TO BE (BYĆ) – PYTANIA W PAST SIMPLE
Jeśli chodzi o tworzenie pytań z czasownikiem to be (być) w Past Simple, to wystarczy zmienić kolejność wyrazów w zdaniu, czyli zamienić miejscem osobę (ja – I, ty – you, on – he, ona – she, ono – it, my – we, wy – you, oni/one – they) i formę czasownika (was, were).
Czasownik to be – liczba pojedyncza:
- I was happy. → Was I happy? – Czy ja byłem/byłam szczęśliwy/szczęśliwa?
- You were happy. → Were you happy? – Czy ty byłeś/byłaś szczęśliwy/szczęśliwa?
- He was happy. → Was he happy? – Czy on był szczęśliwy?
- She was happy. → Was she happy? – Czy ona była szczęśliwa?
- It was happy. → Was it happy? – Czy ono było szczęśliwe?
Czasownik to be – liczba mnoga:
- We were happy. → Were we happy? – Czy my byliśmy/byłyśmy szczęśliwi/szczęśliwe?
- You were happy. → Were you happy? – Czy wy byliście/byłyście szczęśliwi/szczęśliwe?
- They were happy. → Were they happy? – Czy oni byli szczęśliwi?/ Czy one były szczęśliwe?
ODPOWIEDŹ
Udzielając krótkiej odpowiedzi, tak – yes lub nie – no, wystarczy powiedzieć:
Czasownik to be – liczba pojedyncza
- Was I happy? → Yes, I was. / No, I was not.
- Were you happy? → Yes, you were. / No, you were not.
- Was he happy? → Yes, he was./ No, he was not.
- Was she happy? → Yes, she was./ No, she was not.
- Was it happy? → Yes, it was. / No, it was not.
Czasownik to be – liczba mnoga:
- Were we happy → Yes, we were. / No, we were not.
- Were you happy? → Yes, you were. / No, you were not.
- Were they happy? → Yes, they were. / No, they were not.
CZASOWNIK TO BE (BYĆ) W CZASIE PRZESZŁYM – FORMY SKRÓCONE
Formy czasownika być (was, were), w zdaniach przeczących (was not, were not), mogą mieć także warianty skrócone.
Czasownik to be – liczba pojedyncza:
I was not → I wasn’t
You were not → You weren’t
He was not → He wasn’t
She was not → She wasn’t
It was not → It wasn’t
Czasownik to be – liczba mnoga:
We were not → We weren’t
You were not → You weren’t
They were not → They weren’t
